Posts

Waternet, Amsterdam

Afbeelding
Erik Nook had ontdekt dat het niet per se nodig was om zich uitgebreid in het bedrijf te verdiepen, als hij er op stagebezoek ging. Of eigenlijk was het zo: tot nog toe had hij zich altijd uitgebreid verdiept, maar al zijn kennismakingsenergie was, doordat hij een een grote nieuwe klus begonnen, gaan zitten in de grote nieuwe klus en dus niet in het stagebedrijf van F. Hij wilde hier geen gewoonte van maken, maar verwachtte er wel mee weg te komen, als hij pas op het parkeerterrein op de Korte Oudekerkerdijk zou deduceren wat voor soort bedrijf het was, dat hij thans ging bezoeken. De Korte Oudekerkerdijk was noch een verkruimelde steeg in het centrum van de stad, noch een verwaaid industrieterrein onder een viaduct van de A2, associaties die Erik Nook bij deze straatnaam onmiddellijk had. Verkruimeld of verwaaid: geenszins! Voor het eerst sinds hij in Amsterdam kwam werd hij overvallen door een een gevoel van afgunst. Het gebeurde niet al op het parkeerterrein, maar pas toen hij u

Dagelijks Lekker, Amsterdam

Afbeelding
Zou het, 'Dagelijks Lekker'? Misschien, als Erik Nook op de Zuidas zou werken en om een loopje verlegen zat, vanaf zijn kantoor op de 23e verdieping. Hij had alleen de indruk dat die collega's zichzelf gemiddeld meer luxe gunden dan wat Dagelijks Lekker te bieden had. Proletarisch royaal beleggen deden ze wel, bij Dagelijks Lekker. Brie met paprikaspread en paprikareepjes: de beide helften van het doorgesneden broodje waren even dik als de brie en de paprika bij elkaar, zoals dat hoorde in de horeca. Niemand belegt zijn broodjes thuis zo dik. Zoals niemand thuis brie met paprikaspread en paprika combineert. En die hele stapel brood en brie en paprika met paprikaspread kostte maar 1,90! Alles koste hier trouwens 1,90. Twee gevulde koeken voor 1,90. Soep voor 1,90. Salade mozzarella en groene pesto: 1,90. Yoghurt smoothie met mango en perzik: 1,90. 'En als ik nou één gevulde koek wil?' vroeg Erik Nook, die zulke dingen nooit zou vragen op de plekken waar voo

Zwarthout, Leersum

Afbeelding
Erik Nook had de website van het bedrijf al bekeken. Het is niet dat hij zelf nou zo snel op Donald Trump of zijn Nederlandse evenknieën zou stemmen, maar een bepaald anti-elitair sentiment borrelde zomaar op, bij het zien van zwarthout.com. Moeten we nou echt alles ter discussie stellen? Sinds wanneer is het een milieudelict om bakstenen tegen je huis te metselen, of stuuk? Die op zichzelf interessante spagaat van een comfortabele, weldenkende vijftiger te zijn en erachter komen dat je al die tijd bezig was om fundamentele dingen over het hoofd te zien. Als je die leeftijd bereikt hebt, en als je gezien hebt wat Erik Nook zag, heb je het dan verdiend om door een andere vijftiger de les gelezen te krijgen? Van een architect, nota bene! Enfin, Erik Nook kon niet ontkennen dat hij lichte weerstand voelde, terwijl hij door de bossen naar Leersum reed. Het bedrijf was gevestigd in een boerderij, maar de navigatie leidde hem vooral over de oprijlaan van een paleis dat niet onderdeed v

Vroom, Middelie

Afbeelding
Erik Nook kent de overgang van Randstad naar provincie aan de zuidkant behoorlijk goed. Hij vond het leuk om Rotterdam te zien als de grote Vinex-zuidflank van Den Haag, maar zoiets zeggen was natuurlijk vooral een provocatie om de Rotterdammers eraan te herinneren dat ze een lange traditie hebben van minderwaardigheidsgevoelens. En dan ben je er nog niet eens, als je vanuit Den Haag zuidwaarts gaat, omdat Rotterdam zelf ook weer allerlei zuidelijke vinex heeft aangelegd, of nog aanleggen kan, tot de natuurlijke grens van het Hollands Diep bereikt is. Stadsplanning, men kan het met een gerust hart overlaten aan Erik Nook. Het verrast hem hoe anders de Noordelingen dat aangepakt hebben! Die laten zich al ontmoedigen door een kanaal dat ze zelf hebben aangelegd, en dat op Erik Nook weinig indruk maakt. Op de kaart lijkt het alsof Amsterdam het zuiden ook echt de rug heeft toegekeerd, als een opgerold grachtengordeldier. Of een egel. Sinds kort is er die Noord/Zuidlijn, die voor dri

Houtman, Zwolle

Afbeelding
Een belangrijk deel van Erik Nooks identiteit was die van een stedeling. Hij woonde immers in Den Haag, het grootste dorp van Nederland. Hij wilde best grootmoedig erkennen dat er enkele (twee namelijk) steden in Nederland waren die groter waren dan de zijne, maar dat maakte hem niet minder stedeling. De bewoners van Utrecht, die Den Haag, Rotterdam en Amsterdam voor zich moesten dulden, die hadden iets uit te leggen, aan zichzelf. Of aan Erik Nook, desgevraagd. Als je Utrecht een grote stad ging noemen, dan kon je dat van Alkmaar, Middelbug of Venlo ook wel zeggen.  Toen hij echter door de binnenstad van Zwolle aan het sjokken was, groeiden de twijfels voer Den Haag. Hij had met Justine grappen gemaakt over het een ding dat het ’provinciehuis’ genoemd werd. Vanuit allerlei plekken van de historische binnenstad konden wandelroutes gevolgd worden die zouden uitkomen bij dat provinciehuis. Erik Nook kon zich de betonnen bureaucratie van dat instituut precies voorstellen; hij deed e

Leicastore, Amsterdam

Afbeelding
Spoedig zou de oude van Justine tachtig jaar worden; het leek zijn enige schoonzoon derhalve passend om toch maar eens op zoek te gaan naar een cadeau. Wat heeft het voor nut om een tachtigjarige een cadeau te geven? Het belangrijkste nut is, dat men een pijnlijke discussie kan vermijden over het nut van cadeaus, en daarmee samenhangende thema's als dankbaarheid, familiezin en tradities. Geld was uiteraard het probleem niet. Feitelijk was een cadeau voor Gert een soort investering, aangezien de kans groot was dat Justine en Erik Nook de man zouden overleven en het cadeau, misschien nog in de verpakking, in de kolossale inboedel van de overledene zouden aantreffen. Wie een beetje 'n optimistische kijk op geld had, zou elk cadeau trouwens als een investering kunnen zien. Laat Erik Nook nou iemand zijn die een optimistische kijk had op geld! Zoals bekend runt Gert een winkelvoor kunstenaarsbehoeften in het centrum van Den Haag. De oude vindt dat de buurt verloedert, omgekeer

Westmore, Eindhoven

Afbeelding
Erik Nook had een uitstekend plan gemaakt, voor de klus die hij deed aan de oostzijde van de noordflank. Het was erg bevredigend dat hij voelde dat hij zich nog steeds ontwikkelde in zijn vak. Dit plan was flexibeler dan al zijn vorige, terwijl er intussen rekening gehouden was met nog meer betrokkenen die graag wilden voelen dat ze erbij betrokken waren. Intussen had hij tijdens de ontwikkeling van het plan hoogstens drie keer gevoeld dat hij hard moest werken, althans, op een onprettige manier. En ook zo briljant: voor de uitvoering van het plan volstond het om de mensen die er sowieso al bij wilden horen worden, te belonen voor hun enthousiasme. Het plan voorzag er zelfs in dat wie de projectleidersrol van Erik Nook zou overnemen tot 40% van het plan zonder averij kon herzien, zo flexibel was het. Maar wie de projectleidersrol van Erik Nook ging overnemen wilde 45% van het plan herzien, nog voorbij de herzieningen die Erik Nook voorzien had. Die 5% debet resulteerde in een acc