Hornbach, Den Haag

Erik Nook is weliswaar een technicus, maar een doe-het-zelver is hij toch niet. Alles wat hij in de beginjaren van de bovenwoning op het Sweelinckplein gedoehetzelfd had, was allang professioneel vervangen. Justine had hem, zelfs toen ze bijvoorbeeld nog wel zelf het huis schoonmaakten, op alle mogelijke manieren ontmoedigd om zelfs te overwegen klusjes in huis te gaan doen. Zijn kleine gereedschapskist had ze op het balkon gezet: de tangen en de hamer waren verroest. 'Als ik dat aantrekkelijk vond, was ik wel met een stukadoor getrouwd', zei ze.

Erik Nook had diep ontzag voor stukadoors. Justines dédain had zijn omgang met hen vergemakkelijkt.

Nu had Justine in een Duits Magazin opgepikt dat hun interieur ervan zou opknappen als hun hanglampen voortaan zouden hangen aan strijkijzerdraad. Maar wie bel je, om dat te regelen? Erik Nook verzette zich ertegen dat dat de elektricien zou zijn. Lampen vervangen deed hij immers ook zelf. Bovendien had hij het niet zo druk, en Justine was niet eens thuis. Justine had het strijkijzerdraad al aangeschaft

Ondanks de roestige tang had hij de oefenlamp soepel naar beneden en onherroepelijk uit elkaar. Voor hem op tafel lag een opvallend grote hoeveelheid specialistische onderdelen. Erik Nook vermoedde dat een gewone bouwmarkt zulke spullen niet zou verkopen. Het was de Hornbach, die hem te binnen schoot.

De Hel had hij iemand die wel eens horen noemen. De tocht ernaartoe beloofde al niet veel goeds. Over Wateringen had hij ook wel een horen zeggen dat men daar niet dood gevonden wilde worden. Als geboren Nootdorper liet hij zich echter niet zo makkelijk kisten.

Eenmaal uit de auto zette hij zich schrap voor de archetypische ijzerwarenverkoper, die hij nog kende uit zijn doehetzelftijd. De stofjas. De neerbuigendheid. Hoe stak hij het parkeerterrein over: het andere vooruitzicht was de onkunde van de jonge bouwmarktmedewerker. Hij had zich ooit laten wijsmaken ook met houtlijm best tegels gevoegd konden worden.

De Hornbach had alles. Tegelvoeg in alle kleuren, sterktes en verwerkingstijden. De jonge medewerker van de houtlijm bracht hem naar haar collega van elektra, die Erik Nook geduldig wegwijs maakte bij een stellingkast met ontelbaar veel laatjes voor alle varianten waarmee een hanglampen kunnen worden opgehangen. De Hornbach! Pas op: hij voelde hoe hij ging lopen als een stukadoor.