LPS, Amsterdam

Erik Nooks betrekking met zijn eigen ouwe schooltje - die inmiddels de Haagse Hogeschool heette - was een stuk intensiever geworden, nu hij door hen werd ingezet als stagebegeleider. Bij de eerste bespreking met de andere stagebegeleiders was hem de noordflank toegewezen. Erik Nook kreeg de indruk dat die noordflank het ooievaarskuitenvet van de Haagse Hogeschool was, maar zijn weerzin tegen Amsterdam en omstreken was ook echt minder dan die van zijn collega's.

Er stonden in de noordflank van de Randstad best wat interessante bedrijven op hem te wachten, die hij graag eens van binnen zou bekijken. Vandaag was hij onderweg naar LPS, in het westelijk havengebied van de hoofdstad. Pas nadat hij de Audi op het gratis, maar op z'n minst casual parkeerterrein had neergezet viel hem in wat een kans hij gemist had: hij had natuurlijk de trein moeten nemen!

Wat een stagebegeleider aan heeft, had hem vanmorgen voor de spiegel ook nog flink wat hoofdbrekens bezorgd. De hogeschooldocenten die hij in zijn carrière op bezoek had gehad droegen bij zulke gelegenheden soms gewoon een spijkerbroek. Of een baard. Het was duidelijk dat in deze nieuwe rol zijn senioriteit niet uit zijn kleding zou moeten blijken. Hij had gekozen voor een grijze pantalon en een iets donkerder trui. Justine had met haar ogen gerold.

In de trein had hij ervaren kunnen hebben hoe urgent het probleem is waaraan LPS werkt. De student die hij begeleidde deed hem dat uitgebreid uit de doeken, hoewel pas nadat Erik Nook daaromtrent een geheimhoudingsverklaring had getekend. Grofweg: De Laser Precision Solution van LPS is om in de herfst de blaadjes van de rails te laseren, zodat de treinen zelfs in dat jaargetijde op tijd zouden kunnen rijden.

Het probleem was belachelijk genoeg om serieus aangepakt te worden. De grote loods die door LPS gehuurd was leek hem niet goedkoop, zeker niet omdat die op de duurste vastgoedlocatie van west-Europa lag. De proefopstelling die hij door een veiligheidsbril te zien kreeg was eveneens indrukwekkend. Erik Nook schatte dat er nog minstens een middellange termijn overheen zou gaan, voordat de bladerverschroeiende LPS-treinen door het continent zouden denderen, en al die tijd waren er toch minstens vijf hoogopgeleide ingenieurs de bloei van hun leven aan dit project aan het geven. Het zag er niet naar uit dat ze dat gratis deden. En zijn student kreeg een prettige stagevergoeding bovendien.

Erik Nook was onder de indruk van de flair en van het technisch overzicht van de LPS-ers. Ze waren al even casual gekleed als hij, aanzienlijk jonger, maar minstens zulke seniors als hij, op alle gebieden die ook maar iets met lasers en treinen te maken hadden, wat zo ongeveer de hele natuur- en bedrijfskunde bij elkaar was.

En dan hadden ze ook nog tijd om op gezamenlijk te lunchen aan een informele schragentafel, tussendoor stoom af te blazen in een tafeltenniscompetitie en zich blijkbaar geen zorgen te maken over dit businessmodel met een middellange termijn. Wat jammer toch, die afstand die een stagebegeleider dient houden, bedacht hij op de terugweg naar Den Haag. Het hoofd te buigen over de proefopstelling en dat afwisselen met een potje pingpong... wat prachtig was zijn vak toch!

http://www.laserprecisionsolutions.com