Eemhof, Zeewolde

Die had Erik Nook toch helemaal niet zien aankomen: dat Sjoerd besloot om Hester te verlaten. En zo'n vreemde manier ook om erachter te komen: door het van Hester te horen, en dus niet van Sjoerd. Hester was zijn vriendschap ingetrouwd, nadat Erik Sjoerd daarvoor al dik vijftien jaar uitgebreid en intiem gekend had. Zo zag je maar.

Het was vervolgens Justine die hem aanmoedigde om nu contact te gaan zoeken met zijn oudste vriend; en niet met een lullig telefoontje, maar 'wees een man, ga hem opzoeken'.

Wat Sjoerd had bedacht was om, nu het laagseizoen was, in een vakantiepark te gaan zitten. Hij had ook best bij zijn ouders kunnen logeren, die tezamen hun hoge leeftijd doorbrachten in een nette woning in Huizen, maar eerlijk gezegd hield de gehoornde echtgenoot de troostende aanwezigheid van zijn beide ouders niet langer dan twee uur uit. Zijn keuze was zodoende gevallen op vakantiepark De Eemhof in Zeewolde, daar om de hoek. Hij bivakkeerde nu in zo'n huisje.

Centre Parcs, of zijn voorganger, had in Erik Nooks jeugd al bestaan, maar Stella (zijn moeder) vond zulke huisjes ten diepste burgerlijk en ordinair, nog afgezien dat ze het verblijf erin met haar kleuterschoolsalaris eigenlijk ook niet kon betalen. Erik Nook wist vrij zeker dat hij nu, net als Sjoerd, de huur van zo'n suf huisje niet eens zou opmerken ten opzichte van zijn andere uitgaven; het was meer dat hij het bestaan ervan volkomen was vergeten, als Sjoerd ze via deze Eemhof niet had geherintroduceerd.

Alleen één kort moment in zijn leven - tijdens zijn studie - had Erik Nooks sprint op de sociale ladder de constante van Centre Parcs gekruist. Met zijn jaarclub hadden ze een weekend in een vakantiehuisje op zo'n park doorgebracht. De herinnering daaraan was gratis met Sjoerds herintroductie mee omhoog gekomen. Die herinnering hielp niet, om op koers te blijven naar een getuigenis van echte vriendschap waar hij toch al tegenop zag.

Vanaf de A27 eindigde de Randstad nogal abrupt, nadat het Randmeer eenmaal was overgestoken. Dat einde bestond uit een eindeloosheid die hij verder in Nederland niet kende. De nieuwheid was er wel vanaf; de polder kon gerust het middelbare land genoemd worden. De bomen zijn er volgroeid, de wegen zijn hersteld, de boerderijen al tenminste een keer gerenoveerd.

En De Eemhof zelf,... Een stad was het, net als Almere. De vraag was: zou Almere veranderen in De Eemhof, of zou die ontwikkeling juist andersom gaan?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dagelijks Lekker, Amsterdam

Afbeelding
Zou het, 'Dagelijks Lekker'? Misschien, als Erik Nook op de Zuidas zou werken en om een loopje verlegen zat, vanaf zijn kantoor op de 23e verdieping. Hij had alleen de indruk dat die collega's zichzelf gemiddeld meer luxe gunden dan wat Dagelijks Lekker te bieden had. Proletarisch royaal beleggen deden ze wel, bij Dagelijks Lekker. Brie met paprikaspread en paprikareepjes: de beide helften van het doorgesneden broodje waren even dik als de brie en de paprika bij elkaar, zoals dat hoorde in de horeca. Niemand belegt zijn broodjes thuis zo dik. Zoals niemand thuis brie met paprikaspread en paprika combineert. En die hele stapel brood en brie en paprika met paprikaspread kostte maar 1,90! Alles koste hier trouwens 1,90. Twee gevulde koeken voor 1,90. Soep voor 1,90. Salade mozzarella en groene pesto: 1,90. Yoghurt smoothie met mango en perzik: 1,90. 'En als ik nou één gevulde koek wil?' vroeg Erik Nook, die zulke dingen nooit zou vragen op de plekken waar voo...
Meer lezen

Leicastore, Amsterdam

Afbeelding
Spoedig zou de oude van Justine tachtig jaar worden; het leek zijn enige schoonzoon derhalve passend om toch maar eens op zoek te gaan naar een cadeau. Wat heeft het voor nut om een tachtigjarige een cadeau te geven? Het belangrijkste nut is, dat men een pijnlijke discussie kan vermijden over het nut van cadeaus, en daarmee samenhangende thema's als dankbaarheid, familiezin en tradities. Geld was uiteraard het probleem niet. Feitelijk was een cadeau voor Gert een soort investering, aangezien de kans groot was dat Justine en Erik Nook de man zouden overleven en het cadeau, misschien nog in de verpakking, in de kolossale inboedel van de overledene zouden aantreffen. Wie een beetje 'n optimistische kijk op geld had, zou elk cadeau trouwens als een investering kunnen zien. Laat Erik Nook nou iemand zijn die een optimistische kijk had op geld! Zoals bekend runt Gert een winkelvoor kunstenaarsbehoeften in het centrum van Den Haag. De oude vindt dat de buurt verloedert, omgekeer...
Meer lezen

Houtman, Zwolle

Afbeelding
Een belangrijk deel van Erik Nooks identiteit was die van een stedeling. Hij woonde immers in Den Haag, het grootste dorp van Nederland. Hij wilde best grootmoedig erkennen dat er enkele (twee namelijk) steden in Nederland waren die groter waren dan de zijne, maar dat maakte hem niet minder stedeling. De bewoners van Utrecht, die Den Haag, Rotterdam en Amsterdam voor zich moesten dulden, die hadden iets uit te leggen, aan zichzelf. Of aan Erik Nook, desgevraagd. Als je Utrecht een grote stad ging noemen, dan kon je dat van Alkmaar, Middelbug of Venlo ook wel zeggen.  Toen hij echter door de binnenstad van Zwolle aan het sjokken was, groeiden de twijfels voer Den Haag. Hij had met Justine grappen gemaakt over het een ding dat het ’provinciehuis’ genoemd werd. Vanuit allerlei plekken van de historische binnenstad konden wandelroutes gevolgd worden die zouden uitkomen bij dat provinciehuis. Erik Nook kon zich de betonnen bureaucratie van dat instituut precies voorstellen; hij de...
Meer lezen