Erik Nook

Een lichte irritatie kon Erik Nook niet onderdrukken, toen hij arriveerde op de nationale luchthaven Schiphol. Was het nodig, dat de stem in de trein dit landelijke instituut aankondigde als 'Amsterdam Airport'? En vooral dat dat geen incident was, want alles in het op internationaal toerisme ingerichte Schiphol Plaza resoneerde Amsterdam. Was de Keukenhof werkelijk Amsterdam Gardens ? Erik Nooks vliegbevlieging was alleen maar tijdelijk geweest, vlak voor zijn puberteit, nadat zijn opa hem verschillende keren meegenomen had naar Ypenburg. Nootdorp, hun geboortedorp, had toch maar mooi Ypenburg, zoals er overal in Nederland veldjes waren met luchtmachines erop. Valkenburg, ten noorden van Den Haag. Of Schiphol, in de Haarlemmermeer. Daarna kickten de hormonen in, en werd vliegen voor hem gewoon transport, met zijn eigen voor- en nadelen. Erik Nook was opnieuw op stagebezoek. Hij wist wel dat zijn irritatie groter was dan Amsterdam Airport. Het zat hem dwars dat de reputa

Erik Nooks betrekking met zijn eigen ouwe schooltje - die inmiddels de Haagse Hogeschool heette - was een stuk intensiever geworden, nu hij door hen werd ingezet als stagebegeleider. Bij de eerste bespreking met de andere stagebegeleiders was hem de noordflank toegewezen. Erik Nook kreeg de indruk dat die noordflank het ooievaarskuitenvet van de Haagse Hogeschool was, maar zijn weerzin tegen Amsterdam en omstreken was ook echt minder dan die van zijn collega's. Er stonden in de noordflank van de Randstad best wat interessante bedrijven op hem te wachten, die hij graag eens van binnen zou bekijken. Vandaag was hij onderweg naar LPS, in het westelijk havengebied van de hoofdstad. Pas nadat hij de Audi op het gratis, maar op z'n minst casual parkeerterrein had neergezet viel hem in wat een kans hij gemist had: hij had natuurlijk de trein moeten nemen! Wat een stagebegeleider aan heeft, had hem vanmorgen voor de spiegel ook nog flink wat hoofdbrekens bezorgd. De hogeschooldo

Erik Nook is weliswaar een technicus, maar een doe-het-zelver is hij toch niet. Alles wat hij in de beginjaren van de bovenwoning op het Sweelinckplein gedoehetzelfd had, was allang professioneel vervangen. Justine had hem, zelfs toen ze bijvoorbeeld nog wel zelf het huis schoonmaakten, op alle mogelijke manieren ontmoedigd om zelfs te overwegen klusjes in huis te gaan doen. Zijn kleine gereedschapskist had ze op het balkon gezet: de tangen en de hamer waren verroest. 'Als ik dat aantrekkelijk vond, was ik wel met een stukadoor getrouwd', zei ze. Erik Nook had diep ontzag voor stukadoors. Justines dédain had zijn omgang met hen vergemakkelijkt. Nu had Justine in een Duits Magazin  opgepikt dat hun interieur ervan zou opknappen als hun hanglampen voortaan zouden hangen aan strijkijzerdraad. Maar wie bel je, om dat te regelen? Erik Nook verzette zich ertegen dat dat de elektricien zou zijn. Lampen vervangen deed hij immers ook zelf. Bovendien had hij het niet zo druk, en Ju

Beroepshalve sliep Erik Nook regelmatig in hotels, maar altijd achteloos. Niet als Justine de leiding had; dan was de gelegenheid met zorg uitgezocht. Zij had hem thuis in Den Haag al de foto’s van de verschillende hotelkamers laten zien en hem laten meedenken over de prijzen.  Zodoende sliepen zij vannacht samen in hotel Linnen, in Nijmegen. De volgende dag om tien uur zou Justines congres beginnen. ‘Leuk, om de avond ervoor iets samen te doen’, had Justine gezegd.  Erik Nook had niet de indruk dat het hotel, waaraan al zoveel voorpret besteed was, daarom ook duurder was dan de hotels waarin hij anders zo achteloos sliep. Dat was al winst! Het eerste wat ze samen deden toen ze hun hotelkamer betraden, was controleren of alles wat de website beloofd had precies zo waargemaakt werd als ze gedacht hadden.  Ja, er waren kleuren op de wanden. Inderdaad: het aanrechtblad van de kitchenette op de kamer was van echt hout. Net zoals op het internet keken de grote ramen uit op ee