Westmore, Eindhoven

Erik Nook had een uitstekend plan gemaakt, voor de klus die hij deed aan de oostzijde van de noordflank. Het was erg bevredigend dat hij voelde dat hij zich nog steeds ontwikkelde in zijn vak. Dit plan was flexibeler dan al zijn vorige, terwijl er intussen rekening gehouden was met nog meer betrokkenen die graag wilden voelen dat ze erbij betrokken waren. Intussen had hij tijdens de ontwikkeling van het plan hoogstens drie keer gevoeld dat hij hard moest werken, althans, op een onprettige manier.

En ook zo briljant: voor de uitvoering van het plan volstond het om de mensen die er sowieso al bij wilden horen worden, te belonen voor hun enthousiasme. Het plan voorzag er zelfs in dat wie de projectleidersrol van Erik Nook zou overnemen tot 40% van het plan zonder averij kon herzien, zo flexibel was het.

Maar wie de projectleidersrol van Erik Nook ging overnemen wilde 45% van het plan herzien, nog voorbij de herzieningen die Erik Nook voorzien had. Die 5% debet resulteerde in een accuut personeelstekort; Erik Nook ging dat zelf niet opvullen, zonder rol. Welwillend adviseren, dat wilde hij nog best.

Zijn eerste advies was natuurlijk om te proberen om van die 5% iets anders te maken: een begrotingstekort, een deadline 5% naar voren of naar achteren, meer rente, ander vastgoed... er was zoveel mogelijk! Je kon in deze tijd de boel probleemloos voor 40% de soep indraaien, mits dat maar niet tot een personeelstekort zou leiden.

Enfin, de nieuwe projectleidersrollenspeler merkte Erik Nooks welwillende creativiteit niet eens op, waardoor de vijf procent 5% personeelstekort bleef. Erik Nooks volgende advies was om de jongens van Westmore aan te spreken, in Eindhoven. Niet bepaald in de buurt van de oostzijde van de noordflank, maar dat kon Westmore niks schelen en Erik Nook evenmin. Westmore begrijpt wat techneuten beweegt!

'Ze hebben mij altijd de mensen geleverd die ik nodig had', maakte Erik Nook zomaar van een personeelsprobleem een begrotingsprobleem. En misschien wel groter van 10%. 'De vraag is of de begroting dat toelaat', voegde hij er fijntje aan toe, zonder percentages te noemen.

Opeens bedacht hij dat hij sinds kort docent was op een technische hogeschool. Hijzelf zou, in de schoenen van de projectleidersrolspeler, T of L kunnen vragen, die nu vlak tegen hun afstuderen aan zitten. Of die andere jongens, hoe heetten ze ook alweer? Hij glimlachte welwillend, terwijl zijn opvolger Westmore al aan de lijn had.