Vroom, Middelie

Erik Nook kent de overgang van Randstad naar provincie aan de zuidkant behoorlijk goed. Hij vond het leuk om Rotterdam te zien als de grote Vinex-zuidflank van Den Haag, maar zoiets zeggen was natuurlijk vooral een provocatie om de Rotterdammers eraan te herinneren dat ze een lange traditie hebben van minderwaardigheidsgevoelens.

En dan ben je er nog niet eens, als je vanuit Den Haag zuidwaarts gaat, omdat Rotterdam zelf ook weer allerlei zuidelijke vinex heeft aangelegd, of nog aanleggen kan, tot de natuurlijke grens van het Hollands Diep bereikt is. Stadsplanning, men kan het met een gerust hart overlaten aan Erik Nook.

Het verrast hem hoe anders de Noordelingen dat aangepakt hebben! Die laten zich al ontmoedigen door een kanaal dat ze zelf hebben aangelegd, en dat op Erik Nook weinig indruk maakt. Op de kaart lijkt het alsof Amsterdam het zuiden ook echt de rug heeft toegekeerd, als een opgerold grachtengordeldier. Of een egel. Sinds kort is er die Noord/Zuidlijn, die voor drie miljard euro de Amsterdammers twee haltes over het kanaal brengt.

Het was uiteraard niet die metrolijn, die Erik Nook in Middelie ging brengen, waar student D aan het stagelopen was bij Vroom Funderingstechniek. Hij raasde over de A7 en dacht aan religie en aan bouw- en sloopmachines. 'Liebherr'. 'Vroom'. Hij had het kanaal gepasseerd en heel ongebruikelijk plotseling de Randstad verlaten. Noord-Holland kabbelde al sinds hij op deze snelweg reed onder de banden van zijn snelweg, in oeverloze provinciaalsheid, zonder schaamte.

Uiteraard had Erik Nook zich via het internet van te voren al in het bedrijf verdiept. Het leek wel alsof heel Nederland door Vroom gefundeerd werd! Opvallend, hoe die eindeloze lijst met enthousiaste en betrouwbare projectleiders op elke locatie benadrukte dat ze de dingen graag 'samen' deden. Dat zou wel eens een gevoelig punt kunnen zijn, in de funderingsbranche.

Toen hij zijn auto tot stilstand gebracht had, keek hij eerst verbaasd naar zijn navigatie. Hij stond in een bosje, in de buurt van een gebouw dat het meest deed denken aan een boerderij. Na zijn navigatie, keek hij over de rand van zijn portier, waarin hij de ruit elektrisch had laten zakken: waren zijn lederen zolen wel bestand tegen de boerengrond die hij hier zou aantreffen? Fundeerden die mensen hun eigen spullen eigenlijk wel?

Enfin, Middelie was de werkplaats van Vroom. Het was de plek waar de familie Vroom het liefste rondhing, en dat begreep Erik Nook, omdat hij nou eenmaal een zwak heeft voor boerderijen, vanuit een diep jeugdig verlangen waaraan zijn leven tot nu toe nooit had kunnen toegeven. Als hij wilde dat zijn leven ooit nog het predikaat 'nuttig'  zou krijgen, moest hij eigenlijk per omgaande in dienst treden als projectleider bij Vroom.